طرح لایه باز تایپوگرافی فارسی و انگلیسی – فایل لایه باز psd فتوشاپ تایپوگرافی فارسی و انگلیسی
دسته بندی محصول :
طرح تایپوگرافی و نویسه نگاری
فرمت فایل :
Psd
رنگ بندی استفاده شده:
سبز،کرم ،آبی،بنفش،طلایی
لایه های فایل :
لایه باز
ابعاد فایل :
A
رزولوشن :
300 DPI
حجم فایل فشرده :
20 تا 200 MB
مد تصویر:
CMYK
قابل استفاده در :
فتوشاپ،ایلاستریتور،کورل درا
تایپوگرافی چیست؟
تایپوگرافی یا نویسه نگاری یک روش ارتباط تصویری است که با حضور صنعت چاپ در زمینه انتشار کتاب ایجاد شده است. با اختراع چاپ ، برای زیبا سازی و نرم شدن کلمات چاپی که خشک به نظر می رسید ، حرکاتی را در قسمت هایی از حروف ایجاد و روی آن ها تأکید می کردند.
این اصطلاح به نوع خاصی از تایپوگرافی و طراحی حروف گفته می شود که در آن حروف با هم تنیده می شوند تا ترکیب خاصی ایجاد شود. تایپوگرافی همچنین به نوعی نقاشی خط و سایه هم گفته می شود.
تایپوگرافی اصطلاحی است که امروزه اغلب در جوامع هنرهای گرافیکی شنیده می شود. بعضی اوقات با خوشنویسی یا کالیگرافی اشتباه گرفته می شود.
اما استفاده از این روش در کشور ما حداقل 50 سال قدمت دارد. در تایپوگرافی ، توانایی خوانا بودن متن مهم است زیرا در زمینه هایی که مشخص و خوانا بودن اطلاعات در آن مهم است ، مورد استفاده قرار می گیرد ، اما در خوشنویسی ، زیبایی اولویت دارد.
طرح لایه باز “خط نگاره” ، “خوشنویسی” ، “خط نگاری” و “کالیگرافی” و ” نویسه نگاری”
اعتقاد بر این است که طراحان وظیفه انتقال ذهن و پیام موضوع را در آثار خود بر روی تصاویر و حروف قرار می دهند.
حال ، در روند تکامل جدید ، خوشنویسی وظیفه خود را قابلیت خوانایی و نوشتن آسان نمی داند و کم و بیش به شکل زیبایی تبدیل شده است که معنای نوشته را قبل از خواندن متن بیان می کند.
در این دوره ، با پیشرفت طرحتایپوگرافی ، که سعی در افزایش شخصیت بصری حروف و نزدیک کردن متن به تصویر دارد ، برخی آن را “خط نگاره” ، “خوشنویسی” ، “خط نگاری” و “کالیگرافی” و ” نویسه نگاری” می دانند.
از طرف دیگر تایپوگرافی هنری گرافیکی است که در آن حروف، قسمت اصلی را تشکیل می دهند و از قلم های موجود با تغییراتی که در آنها برای استفاده از ویژگی های بصری حروف وجود دارد استفاده می کند.
اما منظور از طراحی حرف ها ، طراحی الفبا است که به روش های مختلف قابل تایپ باشد.
اما تایپوگرافی ، برخلاف مسئولیتی که در دنیای سنتی به خط محول شده است ، باید بتواند معنای خود را در ساده ترین و خواندنی ترین شکل بیان کند و در نگاه اول محتوا و مفهوم فرم را به خواننده برساند.
اکنون ، هنرمندان حیرت همراه با زیبایی را با سه معیار مهم ، یعنی تغییر شکل در حروف (دفرماسیون) ، اغراق در حروف و ساده سازی حروف به عنوان مهمترین اهداف بصری انتخاب کرده اند تا زیبایی ، قدرت ارائه و روح تبلیغاتی آن را تقویت کنند.
اما این روند گاهی به جایی می رسد که مانند نقاشی ، حروف به عنوان یک شکل ساده در نظر گرفته می شوند.
این دید ممکن است در نقاشی مشکلی ایجاد نکند ، اما این گرافیست زیبایی و کارآیی و فصاحت را در روند استفاده روزمره با هم ترکیب می کند تا بتواند سلیقه بصری بینندگان بیشمار خود را که بیشتر آنها شهروندان عادی هستند ، تغییر دهد.
از این طریق است که بیننده با همکاری فعال خود سعی در درک و خواندن خط جدید دارد و این یکی از مهمترین ویژگی های تایپوگرافی و خط نگاره در خوشنویسی مدرن است.
تحول رسمی خوشنویسی در ایران با تیتر روزنامه ها شروع شد و خوشنویسان مسئول طراحی عناوین در آن زمان بودند و آنها اهمیت ایجاد زبان تصویری جدید را برای طراحی عناوین کاملاً درک کردند.
آنها برای نوشتن عناوین از خطوطی مانند طغری و نستعلیق استفاده کردند و ترکیب و نوع اتصالات را تغییر دادند. البته در تاریخ خط ایرانی نمونه هایی از این دست تلاش ها را می توان در زمان های مختلف مشاهده کرد.
تلاش برای ابداع فرم های جدید و کشف توانایی های بصری نوشتن که در آن خط و نقش با هم ترکیب می شوند. طراحی عنوان نوعی ویترین است و فضا و روح موضوع را نشان می دهد که امروزه چندان مورد توجه نیست.
از طرف دیگر ، شاید مهمترین هدف از تایپوگرافی ، ارسال پیام و ارتباط با زبان تصویری در سریعترین زمان ممکن ، به جای نوشتن ساده است، و ذهنیتی که در ما از تایپوگرافی و خط نگاری شکل گرفته، قرار دادن حروف به شکلی آشفته می باشد.
اما تایپوگرافی اینگونه نیست. تایپوگرافی به افشای شکل بصری حروف برای بیان مفهومی جدید است .
اهمیت هماهنگی شکل و حرف با موضوع در جامعه ما به خوبی مشخص نشده و افراد کمی به این نکته توجه می کنند.
اما مسلماً فرم حروف باید به گونه ای انتخاب شود که از نظر بصری با محتوای آن سازگار باشد و در نتیجه ، درک مطلب آن بهتر و دلپذیرتر شود.
طرح وکتور تایپوگرافی توسط تیم طراحی پاویسا و کاملا لایه باز و قابل ویرایش طراحی شده است.
ما باید تحت تأثیر جامعه و گذشته هنری خود قرار بگیریم. تایپوگرافی و نویسه نگاری فقط انتقال حروف نیست و ما باید با امکانات حروف فارسی آشنا شویم.
حروف فارسی به دلیل شکل خاص آنها ، برخلاف حروف لاتین ، در صورت حذف فاصله بین حروف و نزدیک شدن آنها به یکدیگر ، خوانایی خود را از دست نمی دهند و می توان از ترکیب فونت های مدرن ، بر اساس ترکیب خوشنویسی گذشته، فرم های خاصی را ایجاد کرد.
لازم به ذکر است که حروف الفبا به عنوان نمادهایی که بار فرهنگی و احساسی دارند ، چیزی فراتر از نمایش الفبای حروف می باشند و این شیوه ها برای طراحی عناوین فیلم ها ، کتاب ها ، پوسترها و … است.
برای رشد و توسعه تایپوگرافی و نویسه نگاری ، باید آن را در فضای جهانی با شناخت و توجه به هنجارهای زیبایی شناختی این هنر نسبت به گرایش های محلی و ملی و با درک صحیح از هنر ایرانی ، به ویژه خوشنویسی ، تایپوگرافی ایرانی را از تایپوگرافی غربی متمایز کنیم.
نقش طراح در تایپوگرافی
طراح باید چنان زیرکانه کار کند که نوشته کاملا شخصیت و خود را حفظ کند و در عین حال مجموعه خوبی ایجاد کند. با خواندن خطوط ، مخاطب می تواند از مقایسه استفاده کند تا ببیند طراح تا چه اندازه ماهیت متن را به ماهیت تصویر پیوند داده و آیا توانسته است بین متن و تصویر محتوا و فرم ایجاد کند یا خیر.
